Interview Hilda Vliegenthart (Nieuwe Nobelaer)

Het was dus helemaal nieuw voor mij en tegelijkertijd lag er best veel op ons bordje: van het aanpassen van de bedrijfsvoering om financieel gezond te worden, tot het ontwerpen van een nieuw gebouw. Eigenlijk ontbrak ons de tijd voor het certificeringstraject. Dit maakte het niet direct aantrekkelijk om hiermee aan de slag te gaan. Maar na de aanvankelijke stress over het moeten certificeren, ben ik er eigenlijk alleen maar de voordelen van gaan inzien en ben ik er inmiddels heel enthousiast over. Ik ben hierdoor heel goed gaan zien waar binnen de organisatie de verbeterpunten lagen. De manier waarop er door een externe deskundige partij naar leiderschap, financiën et cetera werd gekeken, was heel verhelderend. En wanneer je een multidisciplinaire organisatie hebt, dan moet het ook over de héle organisatie gaan en niet slechts over een gedeelte; dus niet alleen over de bibliotheek, maar óók over -zoals in ons geval - kunsteducatie en podiumkunsten binnen het cultuurcentrum. Dat maakte het ook voor mij zo aantrekkelijk om aan de proeftuinen mee te doen en mijn licht binnen de werkgroep op te steken."

"De auditoren waren enorm deskundig en wisten heel veel van de branche. Dat was soms best spannend, want voor mij waren de disciplines bibliotheek en kunsteducatie relatief nieuw. Maar we zijn er heel goed door heen gekomen en het eerste certifceringsrapport gaf mij waardevolle handvatten voor verbetering, in het bijzonder voor een organisatie in transitie en ontwikkeling zoals de onze. De verbeterpunten waren allemaal heel concreet en zinvol. Het mooie is dat we die ook allemaal hebben kunnen verbeteren, dat bleek wel bij de tweede certificering, die ons hele cultuurcentrum behelsde. Het is daarbij denk ik heel belangrijk om zo’n audit niet als onwenselijke inmenging te zien, integendeel: er wordt door inhoudelijk experts meegekeken en daar kan je alleen maar van profiteren. Het auditproces is ook écht onafhankelijk, want de auditoren laten zich niet beïnvloeden; er is een hoge mate van objectiviteit en integriteit, die ik bijzonder waardeer."

"We konden onze succesvolle certificering heel goed gebruiken in de publiciteit en communicatie, vooral ook richting gemeente. Het is een regelrechte erkenning van de functie die je als culturele organisatie vervult en zo ziet de gemeente dat ook. Alles kan nu onder die ene certificering hangen. Het zijn geen gescheiden zaken meer. De burger kan misschien niet altijd zoveel met zo’n schildje naast de deur, maar voor de stakeholders, zoals de gemeente is het wel degelijk belangrijk."

"Het geharmoniseerde certificeringskader doet werkelijk recht aan de integrale bedrijfsvoering die je hebt, vooral als je zoals Nieuwe Nobelaer meerdere disciplines in huis hebt. Er wordt niet alleen maar naar een gedeelte gekeken, maar naar het geheel, de synergie en de kruisbestuiving tussen de verschillende functies. Een belangrijk gedeelte van mijn organisatie is gericht op het vervullen van de theaterfunctie en ik zie dat dát onderdeel inhoudelijk nog verder inhoudelijk vormgegeven moet worden in het auditproces. In de basis van de audit is het natuurlijk al afgedekt, maar qua programma-inhoud is het nog niet echt uitgewerkt. Maar ik heb veel vertrouwen dat dit wel een plek gaat krijgen, want het wordt in de werkgroep heel serieus genomen."

"De werkgroep was heel divers en kende deelnemers uit heel verschillende hoeken en disciplines. Dat kon ik nog niet altijd plaatsen, maar het proces werd heel goed doorlopen. Heel prettig was dat de werkgroepvoorzitter en de werkgroepadviseur bij ons langs kwamen om te toetsen of en hoe het kader onze situatie aansloot en dit uitgebreid met ons te bespreken. Dat vond ik heel waardevol."

"Voor gemeentes van de schaal van Etten-Leur is het niet meer denkbaar dat er voor elke (culturele) discipline een eigen organisatie is, met én een eigen directeur én een eigen bedrijfsvoering. Voor kleinere gemeenten is dat veel efficiënter in te richten, zoals dat in toenemende mate gebeurt. Er zal dus voor gemeenten van deze schaalgrootte meer behoefte komen aan een harmoniemodel. Dát is de toekomst. Ik voorzie dat dan andere disciplines binnen de sector kunst en cultuur ook een plek zouden moeten krijgen in dit kader, de podiumkunsten noemde ik net al. Kwaliteitszorg zal ook steeds van groter belang worden. Het is ook een kwestie van communiceren: uitdragen wat je doet. Er moet dus ook ruchtbaarheid aan gegeven worden. Het verschijnsel certificering moet bekender worden. Het feit dat ik het bij mijn start bij Nieuwe Nobelaer nog niet kende, zegt toch wel iets. Kortom, er moet nog aan het imago gewerkt worden. Mijzelf gaat het makkelijk af om toch regelmatig met de pers in contact te zijn, maar dat is wellicht niet ieders sterkte. Mogelijk kunnen de branches als collectief daar een rol in spelen. Vooral het delen van successen wordt in toenemende belangrijk: we moeten laten zien welke kwaliteit wij brengen en dat we daar trots op zijn. We voeren een wezenlijke maatschappelijke taak uit en dat moet gezien worden."

Lees hier meer over de certificering van Nieuwe Nobelaer of download hier het persbericht.